Leiðsögn
Kringlan 7, 103 Reykjavík
Kt. 510772-0249
Opið /Open
08:30 -16:00, mán.- fim.
08:30 -16:00, Mon. - Thur.
08:30 -15:00, föstudögum
08:30 -15:00, friday
Sími / Tel
+354 588 8670
Leiðsögn - stéttarfélag leiðsögumanna lýsir fyrir hönd félagsmanna yfir áhyggjum af því hrottalega dýraníði sem sumir íslenskir hrossabændur hafa gert sig seka um og fjallað hefur verið um í fréttum undanfarna daga. Leiðsögumenn hafa það hlutverk að fræða erlendu gestina okkar um sögu, menningu og náttúru Íslands. Íslenski hesturinn hefur verið samofinn sögu okkar allt frá landnámi og kallaður þarfasti þjónn mannsins, stoð hans og stytta í frásögnum um harðbýlið sem íslenska þjóðin bjó við um aldir og enn í dag er hann mikilvægur fyrir bændur og gleðigjafi fyrir íbúa í þéttbýlinu um land allt.
Fátt kallar fram sterkari hughrif, gleði og væntumþykju hjá erlendum ferðamönnum en stóðin sem sjá má víða í sveitum landsins. Þúsundir ferðamanna fara í lengri og styttri hestaferðir á ári hverju, kynnast íslenska hestinum og njóta íslenskrar náttúru á einstakan hátt. Að spilla þeirri náttúruupplifun og því orðspori að Íslendingar séu sannir dýravinir gæti orðið þjóðinni afar dýrkeypt. Leiðsögumenn telja að orðspori Íslands og hagsmunum íslenskrar ferðaþjónustu sé stefnt í bráða hættu með þessu framferði gagnvart varnarlausum dýrum.
Leiðsögn-stéttarfélag leiðsögumanna fer þess á leit við stjórnvöld að þau banni samstundis blóðtöku úr hryssum á Íslandi.
Fyrir hönd stjórnar Leiðsagnar
Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir, ferðamála-, iðnaðar- og nýsköpunarráðherra skipaði sl. haust starfshóp um menntun og starfsþjálfun leiðsögumanna. Starfshópnum var ætlað að skoða hvort og þá hvernig hægt væri að efla menntun og starfsþjálfun leiðsögumanna með áherslu á neytendavernd, náttúruvernd og öryggi. Hópnum var ætlað að líta til erlendra fyrirmynda, s.s. frá Nýja-Sjálandi, við mótun mögulegra tillagna um mismunandi kröfur til mismunandi gerðar leiðsagnar og leggja til grundvallar evrópska staðla um leiðsögunám og hæfi í tungumálum, sem og reglugerð um viðurkenningu á faglegri menntun og hæfi til starfa. Í starfshópnum sátu fulltrúar Ferðamálastofu, sem jafnframt var formaður hópsins, Hæfniseturs ferðaþjónustunnar, Leiðsagnar – stéttarfélags leiðsögumanna, mennta- og menningarmálaráðuneytis, Samtaka ferðaþjónustunnar og umhverfis- og auðlindaráðuneytis. Sjá nánar á þessari slóð: https://www.stjornarradid.is/efst-a-baugi/frettir/stok-frett/2021/06/22/Starfshopur-um-leidsogumenn-skilar-skyrslu-til-radherra/
Kæru leiðsögumenn.
Eftir því sem mér heyrist á leiðsögumönnum sem ég hef hitt og heyrt í undanfarna mánuði hefur sumarið sem nú er á enda verið nokkuð líflegt, mun líflegra en flest okkar áttu von á. Haustið virðist einnig nokkuð vel bókað hjá mörgum, einkum ökuleiðsögumönnum, og því ber að fagna. Hvað veturinn ber í skauti sér virðist erfitt að spá um, en sennilega verður hann heldur verkefnasnauður fyrir flesta leiðsögumenn fyrir utan þá sem eru í styttri ferðum, svo sem norðurljósaferðum. Ef marka má orð ýmissa aðila sem ég hef rætt við undanfarið, svo sem forystufólk Samtaka ferðaþjónustunnar og ýmissa ferðaþjónustufyrirtækja, er bókunarstaðan fyrir næsta ár býsna góð svo fremi sem veiruskrattinn sem herjað hefur á heimsbyggðina undanfarið hálft annað ár sæki ekki í sig veðrið enn á ný.
Í samtölum við þetta fólk, fjölda leiðsögumanna undanfarið og fleiri hefur komið fram að skortur á leiðsögumönnum virðist vera vandamál. Fátt af því fólki sem lauk námi í leiðsögn á síðasta og þessu ári og telst nú vera faglærðir leiðsögumenn hefur hafið störf sem slíkt þrátt fyrir eftirspurnina og jafnvel reyndir, faglærðir leiðsögumenn hafa horfið til annarra starfa. Ástæðan virðist í meginatriðum vera tvíþætt. Ótryggt ráðningasamband og lág laun. Ef svo heldur sem horfir og ferðaþjónustan kemst á fullt skrið fyrripart næsta árs gæti því stefnt í alvarlegan skort á leiðsögumönnum.
Hlutverk Leiðsagnar er að gæta hagsmuna félagsmanna sinna, leiðsögumanna, berjast fyrir bættum launum og vinnuumhverfi. Stöðugt er unnið að því að þjónusta leiðsögumenn sem eru í vafa um rétt sinn gagnvart vinnuveitendum og því miður eru of mörg dæmi um það undanfarið að fyrirtæki reyni að notfæra sér núverandi ástandi til að hýrudraga leiðsögumenn. Kjaranefnd félagsins og forysta þess leitast þá við að koma félagmönnum til aðstoðar, enda er það mun skilvirkara en að einstakur félagsmaður standi í stappi við vinnuveitandann. Ég vil því hvetja leiðsögumenn eindregið að leita til félagsins hafi þeir spurningar varðandi launakjör og ráðningarfyrirkomulag. Erindi sem þessi geta verið flókin en reynt er að svara öllum erindum eins fljótt og auðið er.
Dagana 15. og 16. október sótti ég fróðlega ráðstefnu Landsbjargar, Slysavarnir, sem haldin er á tveggja ára fresti og var þá haldin í fjórða sinn. Þar hitti ég fjölmarga aðila sem vinna að öryggismálum í landinu, sérfæðinga í náttúruvá, merkingum á ferðamannastöðum o.fl., sjá: https://slysavarnaradstefna.landsbjorg.is/.
Meðal erinda var kynning á Vegrúnu sem er nýtt merkingakerfi, ætlað öllum þeim sem setja upp merkingar á ferðamannastöðum eða friðlýstum svæðum. Vegrún stendur öllum til boða jafnt opinberum aðilum sem og einkaaðilum um allt land. Kerfið er hannað til að samræma merkingar hér á landi, til einföldunar fyrir uppbyggingaraðila og til að bæta upplifun ferðamanna, auka gæði, samræma upplýsingagjöf og auka öryggi og er þannig mikilvægur hluti af stýringu ferðamanna og slysavörnum.
Í umræðum að erindinu loknu kom fram að samráð var haft við ýmsa aðila í ferðaþjónustunni, ferðafélög og útivistarsamtök. Ekkert samráð var hins vegar haft við leiðsögumenn við undirbúning þessa mikilvæga verkefnis. Ég gerði alvarlegar athugasemdir við það og mun verða bætt úr því við áframhaldandi þróun merkingakerfisins.
Fyrr í dag, fimmtudaginn 28. október kynnti Kjaratölfræðinefnd fróðlega skýrslu um þróun launa á Íslandi, en hún getur verið afar gagnleg í undirbúningi þeirra kjaraviðræðna sem fara í hönd á næsta ári, sjá: www.ktn.is. Stjórn og kjaranefnd Leiðsagnar munu rýna skýrsluna og bera þær upplýsingar sem þar koma fram saman við kjör og launaþróun leiðsögumanna undanfarin ár.
Að lokum. Á fundi Trúnaðarráðs í síðustu viku kom fram sú hugmyndi að við leiðsögufólk myndum hittast óformlega seinnipartinn í nóvember, spjalla saman og efla tengslin okkar á milli. Staður og stund hafa ekki verið ákveðin, en tilkynning þess efnis verður send út þegar það liggur fyrir.
Kær kveðja,
Friðrik Rafnsson
formaður Leiðsagnar-stéttarfélags leiðsögumanna
Ágætu félagsmenn,
Vakin er athygli á neðangreindri ráðstefnu Landsbjargar um öryggi og slysavarnir. Á ráðstefnunni verða öryggismál í ferðaþjónustu áberandi að vanda og eru félagsmenn hvattir til að skrá sig leiks.
|
Miðvikudaginn 6. október birti Friðrik Rafnsson, formaður Leiðsagnar-stéttarfélags leiðsögumanna, eftirfarandi grein í Fréttablaðinu.
Flestir Íslendingar hafa skiljanlega sjaldan eða aldrei notið þjónustu íslenskra leiðsögumanna hér heima, en hafa væntanlega séð þeim bregða fyrir klædda skrautlegum útivistarfatnaði malandi með hóp túrista á eftir sér á helstu ferðamannastöðum, haldandi á hljóðnema í rútu sem troðfull er af ferðamönnum eða leiðandi hópa fólks um þéttbýli jafnt sem fjöll og firnindi.
Hvernig sem því er háttað er þarna á ferðinni framlínufólkið í ferðaþjónustunni því faglærðir leiðsögumenn, sem aukinheldur að stærstum hluta háskólamenntaðir, eru það fólk sem sér um að framkvæma skipulagðar ferðir og ber einna mesta ábyrgð á því að stór hluti ferðamanna sem hingað koma njóti þess að ferðast um landið öruggir og snúi aftur ánægðir og margs vísari um land og þjóð.
Augu og eyru
Vissulega felst starf okkar leiðsögumanna í að miðla þekkingu á landi okkar, náttúru, sögu og menningu. Halda athygli farþeganna klukkutímum, stundum dögum saman, fræða þá og skemmta þeim enda eru þeir hingað komnir til að njóta lífsins. Þess vegna þarf góður leiðsögumaður að rækta í sér sagnamanninn, þá skemmtilegu íslensku hefð, kunna að segja frá. En hann þarf líka að kunna að „lesa salinn“ eins og leikarar kalla það, skynja væntingar farþeganna og laga sig að þeim. Leiðsögumaður sem fer til dæmis Gullhring með breskar unglingsstúlkur einn daginn og franska eldri borgara næsta dag matreiðir sama fróðleik augljóslega ekki á sama hátt ofan í svo ólíka hópa. Þess vegna eru eyrun ekki síður mikilvæg fyrir góðan leiðsögumann en munnurinn.
Menningarlæsi
Málið flækist enn þegar leiðsögumaður er með fólk af mörgum þjóðernum í sama hópnum. Yfirleitt er þá notast við það tungumál sem flestir sem hingað koma tala að einhverju marki, ensku, en sú kunnátta er stundum ekki burðug meðal allra farþega. Þá skiptir lipurð leiðsögumannsins í mannlegum samskiptum enn meira máli. Og það mætti jafnvel taka þetta enn lengra og segja að þá skipti menningarlæsi leiðsögumannsins höfuðmáli.
Menningarlæsi er flókið hugtak, en í stuttu máli gerir sá eða sú sem er læs á menningu og trúarbrögð annarra sér grein fyrir helstu siðum og venjum sem einkenna hana og virðir það í hvívetna. Annars getur viðkomandi lent í því að særa eða móðga viðkomandi sárlega. Menningarheimar Bandaríkjamanna, Indverja, Japana, Marokkóbúa og Frakka eru til dæmis gerólíkir, borðsiðir og persónumörk mismunandi. Leiðsögumenn verða að kunna skil á þeim og þjóna þeim samkvæmt því og það er ekki alltaf auðvelt, einkum þegar hópar eru blandaðir. Aðferðin sem ég held að flestir leiðsögumenn beiti þegar þeir eru með farþega frá gerólíkum menningarheimum er því sú að feta vandaðan meðalveg í ferðunum og reyna að prjóna við fróðleikinn með einstaka farþegum í stoppum eða þegar færi gefst og tryggja þannig að allir séu ánægðir.
Öryggi og gleði á norðurhjara veraldar
Við heimafólkið kippum okkur ekkert upp við það þótt veðrið breytist í sífellu, jörð skjálfi og eldfjöll gjósi. Mörgu ferðafólki sem hingað kemur bregður hins vegar verulega í brún við það eitt að aka í gegnum ógnvekjandi hraunbreiðu í misjöfnu veðri frá Keflavíkurvelli til Reykjavíkur og spyr sig ráðvillt hvert það sé eignlega komið. Er það virkilega komið þangað sem það vildi fara, í ævintýraferð á eldfjalla- og jöklaeyju á hjara veraldar þar sem náttúruöflin eru ógnvekjandi? Þá sem endranær eru faglærðir og vel þjálfaðir leiðsögumenn lykilfólkið í ferðaþjónustunni. Þeir eru brúarsmiðir milli menningarheima, trygging fyrir því að erlendu gestirnir okkar njóti Íslandsferðarinnar í botn, átti sig á því að þótt landið geti verið ógnvekjandi sé það líka fallegt, heillandi og spennandi. Mesta umbun leiðsögumannsins felst því í að hjálpa fólki að höndla þessar gríðarlegu andstæður, njóta þeirra og kveðja það loks örlítið ráðvillt en glatt og stolt yfir að hafa öðlast nýja og óviðjafnanlega lífsreynslu.
Höfundur er formaður Leiðsagnar, stéttarfélags leiðsögumanna
|
|
|
|
|
Þessi vefsíða notar vafrakökur, með því að heimsækja vefsíðu okkar samþykkir þú notkun á vafrakökum. Sjá nánar.